Neo

Sinds 2014 wordt er door R&D grootheid Onchain in Shanghai gewerkt aan de cryptocurrency NEO, ook wel de Ethereum van China genoemd. Degenen die zich al langer in de wereld van crypto begeven weten dat NEO, vóór de ‘rebranding’ in 2017, bekend stond als Antshares. NEO beoogt een hoop problemen te tackelen die zich kunnen voordoen binnen de ‘e-Commerce’ (internethandel), middels een ‘Smart Economy’.
Denk hierbij bijvoorbeeld aan problemen die zich voordoen als een verkoper op afstand zich niet houdt aan de verkoopafspraak. Binnen een Smart Economy kan iedereen, zonder tussenkomst van een derde partij, handel met elkaar drijven door het gebruik van gedigitaliseerde ‘Smart Contracts’. Door fysieke verkoopwaar te digitaliseren en gebruik te maken van een Smart Contract, waarbij zowel de koper als verkoper niet onder de verkoopafspraken uitkomen, hoopt Onchain een veilige, internationale internethandel te creëren. Zo komt je gekochte Lambo uit China veilig, op tijd en in de juiste verpakking aan op Nederlandse bodem.
Naast Smart Contracts biedt NEO ook de mogelijkheid om gedecentraliseerde apps (DApps) te draaien. Later in dit artikel wordt dit iets uitgebreider toegelicht. Naast NEO zit er nóg een cryptocurrency genaamd GAS op het NEO netwerk, die samen het netwerk draaiende houden. Waar NEO wordt gezien als het aandeel in het NEO project, is GAS de brandstof voor de eerder genoemde Smart Contracts. Ook GAS wordt hier beneden verder toegelicht. Het geheel werkt, net als Cardano bijvoorbeeld, volgens het proof-of-stake principe waarbij het oplossen en creëren van blocks in de blockchain wordt beloond op basis van het aandeel in het netwerk. Dit in tegenstelling tot het proof-of-work principe van bijvoorbeeld Bitcoin die beloont op basis van bijgedragen rekenkracht.

Waar Bitcoin het doel heeft om als betalingssysteem zijn werk te doen richt NEO zich specifieker op een handelseconomie. Er zijn een aantal aspecten in de blauwdruk van NEO die aan de basis staan van dit doel.

Voor het verhandelen van fysieke goederen, maar ook voor diensten is het nodig om de verkoopwaar te digitaliseren. Dit houdt in dat er een digitale kopie gemaakt moet worden van het product of de te leveren dienst. Dit digitale eigendom wordt dan gekoppeld aan één of meerdere eigenaars.

NEO bevat een identiteitssysteem waarmee gebruikers van het e-Commerce netwerk zichzelf kenbaar moeten maken. Dit om een vertrouwelijke ver(koop) te realiseren. De NEO whitepaper, die de technologie beschrijft, geeft aan dat bij identiteitsverificatie gedacht moet worden aan het gebruik van gezichtsherkenning, vingerafdrukken, spraakherkenning, SMS-berichten en andere methoden.

De Smart Contracts bestaan uit een set van geprogrammeerde regels die automatisch kunnen worden uitgevoerd. Zie het als een digitale koopovereenkomst van bijvoorbeeld een woning, maar dan de nét iets slimmere variant ervan. Slimmer in de zin dat de voorwaarden van het contract automatisch kunnen worden gecontroleerd voordat de overdracht wordt gestart. Doordat de controle automatisch verloopt en geen afwijking toelaat is de overdracht snel en veilig.

DApps zijn apps die geen eigendom zijn, die niet afgesloten kunnen worden en geen ‘downtime’ kennen. Deze kenmerken klinken bekend in de oren als we nagaan dat deze DApps draaien op een blockchain. Bekende DApps zijn de betalingsmogelijkheid van Bitcoin en de Smart Contracts van NEO. De NEO blockchain biedt derde partijen dus de mogelijkheid eigen gedecentraliseerde toepassingen te ontwikkelen en uit te voeren. Extra voordeel van NEO is dat zij deze mogelijkheid bieden in een breed scala van programmeertalen.

NEO vertoont veel gelijkenissen met de cryptocurrency Ethereum (ETH) en wordt daardoor ook vaak de Chinese Ethereum genoemd. Ethereum is ook een blockchain dat een decentrale economie wilt ontwikkelen met gedigitaliseerde verkoopwaar en het gebruik van, door derden ontwikkelde, DApps.

Het zal je niet verbazen, ook NEO maakt gebruik van de blockchaintechnologie; een openbare lijst met alle bevestigde transacties die ooit zijn gemaakt binnen het NEO netwerk. Wederom wordt er aan de hand van die lijst vastgesteld hoeveel NEO een gebruiker heeft en of dat voldoende is om te kopen of te verkopen. De Smart Contracts, die zich als block na block vormen in een blockchain, werken op het ‘if-then-else’ principe. Weet je nog? Hierboven bespraken we al de voorwaarden waar koper en verkoper aan moeten voldoen om de overdracht te voltooien. Als (If) beide partijen aan voorwaarde X voldoen dan (Then) vordert het verkoopproces. Zo niet (Else), dan stop het proces daar (Dag Lambo).

Zoals eerder aangegeven draait GAS ook op het NEO netwerk als een soort brandstof. Gebruikers van het NEO netwerk betalen in GAS om Smart Contracts in te zetten en uit te voeren, die op hun beurt weer NEO verplaatsen (ben je er nog?). De kosten zijn dan evenredig met de activiteit van het Smart Contract op het netwerk. Als er dus NEO wordt verzonden van zender naar ontvanger middels een complex Smart Contract, zal er meer GAS nodig zijn dan dat de transactie via een simpel Smart Contract verloopt. GAS verdiénen kan ook! Het NEO netwerk werkt volgens het proof-of-stake principe dat, in tegenstelling tot het proof-of-work principe, beloningen uitkeert op basis van aandeel in plaats van bijgedragen rekenvermogen. Deze beloning wordt in GAS uitgekeerd en is dus hoger als je als gebruiker meer NEO in bezit hebt.