Foto: Hakim Graphy/Shutterstock
Vandaag, 1 augustus 2024, is het Bitcoin Independence Day: de dag waarop de strijd om de onafhankelijkheid van het Bitcoinnetwerk werd gewonnen. De gebruikers grepen tijdens een User Activated Soft Fork (UASF), die in 2017 op dezelfde dag plaatsvond, de macht over het netwerk. In dit nieuwsbericht kom jij meer te weten over wat er destijds heeft plaatsgevonden.
Bitcoin opschalen en Segwit
Als bitcoin (BTC) de hele wereld moet bedienen, dan is het nog niet snel genoeg. Dat heeft te maken met een zogenoemde block time van 10 minuten en een beperkte ruimte per block. Hierdoor is de transactiecapaciteit te laag om te functioneren als betalingsnetwerk voor miljarden gebruikers.
Al jaren werken mensen aan het opschalen van het netwerk door de transactie- en capaciteitssnelheid te verbeteren. In 2017 leidde dit tot een ware burgeroorlog in het Bitcoinnetwerk toen er een voorstel werd gedaan om Segretated Witness, of SegWit, te activeren.
SegWit is een innovatieve manier om beperkte ruimte per block efficiënter te benutten door de signature data te scheiden van de transactiedata. De signature data is de digitale handtekening die transacties verifieert en valideert. Bovendien zorgt deze upgrade ervoor dat nieuwe technologische mogelijkheden zoals het Lightning Network, Taproot en Schnorr Signatures toegepast kunnen worden.
Burgeroorlog binnen de bitcoincommunity
Waar het leek op een goede oplossing waren de miners het er niet mee eens. Bovendien zouden de miners ook SegWit moeten activeren, maar grote miningpools zoals Antpool en F2Pool waren er flink op tegen.
De reden hiervoor waren de mining-inkomsten en dat leggen we als volgt uit. Hoe drukker het netwerk is en hoe voller de blocks zijn, hoe meer gebruikers via de miner’s fee tegen elkaar moeten opbieden om een plek te bemachtigen in het volgende block. Daarbij is, hoe hoger de miner’s fees, hoe meer miners verdienen. SegWit zou de transactiecapaciteit verhogen, waardoor de drukte zou afnemen met lagere fees als gevolg. Het was een nadelige upgrade voor de miners.
Zogenoemde big blockers, waaronder miners zoals Bitmain, wilden de blocksize verdubbelen om de transactiecapaciteit en miner’s fees verhogen. Dit zou de blockchain snel doen groeien en decentralisatie bedreigen. De tegenstanders, zogenoemde small blockers, vreesden dat grotere blocks zouden leiden tot centralisatie, omdat het draaien van een volledige node onhaalbaar zou worden voor gewone gebruikers. Zij pleitten dan ook voor SegWit en het Lightning Network als oplossing.
2017: New York Agreement
In april 2017 laaide het conflict verder op toen grote bitcoinbedrijven bijeenkwamen in New York om tot een oplossing te komen. Het zou gaan om zo’n 58 bedrijven die meer dan 80 procent van de bitcoin hashrate vertegenwoordigden.
Daaruit kwam een afspraak: de New York Agreement. In deze afspraak stond om SegWit2X in te voeren, wat zou betekenen dat SegWit geactiveerd werd, maar ook een verdubbeling van de blocksize. Een nadeel van deze afspraak was dat de upgrade een hard fork vereiste. Als gebruikers niet zouden upgraden, ontstonden er twee parallelle Bitcoinnetwerken. Eén volgens de oude protocolregels en één volgens de SegWit2X regels. Bovendien knaagde er nog iets: hoe kan een select groepje bepalen wat er met het decentrale netwerk moet gebeuren?
UASF en het einde
Uiteindelijk kwam er een verzet in de vorm van een User Activated Soft Fork (UASF). Gebruikers zouden niet langer hoeven te wachten tot de invoering van de miners, doordat ze zelf konden afdwingen om over te stappen op het nieuwe protocol. Voor miners was er eigenlijk weinig keuze door de UASF: activeer SegWit of we zullen jullie blocks afwijzen. Een afwijzing zou betekenen dat er geen inkomsten meer binnenkwamen, iets waar de miners erg afhankelijk van zijn.
Uiteindelijk bleek het plan goed te werken, kort na 1 augustus ondersteunde meer dan 95 procent van de hashrate SegWit en niet veel later was SegWit op het Bitcoinnetwerk een feit. Daarom vieren we op 1 augustus Bitcoin Independence Day.
