Foto: Harry Beugelink/Shutterstock
De opkomende cryptocurrency-markt in Nederland kreeg de afgelopen tijd te maken met nieuwe wetgeving. Deze wetgeving is er vooral op gericht om witwaspraktijken en de financiering van terrorisme te voorkomen. Maar onderdeel hiervan is een oude wet, de Sanctiewet uit 1977 om precies te zijn, welke de Nederlandse crypto-sector nu in het nauw brengt. Dit blijkt uit informatie die een anonieme bron met Crypto Insiders heeft gedeeld.
Eind vorig jaar werd bekend dat de Nederlandsche Bank (DNB) toezicht zal gaan houden op “aanbieders van cryptodiensten” in Nederland. Deze ontwikkeling vloeide voort uit de Europese richtlijnen tegen witwaspraktijken (AMLD5). De invoering van deze richtlijnen binnen de Nederlandse wetgeving zou in eerste instantie op 10 januari ingaan maar werd begin dit jaar uitgesteld.
Crypto-bedrijven moesten zich voor 21 mei 2020 registreren om gebruik te kunnen maken van de overgangsregeling. Deze regeling zorgde ervoor dat de bedrijven zes maanden de tijd kregen om alle benodigde monitorings- en verificatieprocessen op orde te krijgen. Maar nu alle registraties binnen zijn, merkt de DNB op dat veel bedrijven op basis van de Sanctiewet uit 1977 niet voldoen aan de gestelde vereisten.
Wet uit 1977 veroorzaakt grote kopzorgen binnen de sector
Deze wet schrijft voor dat “aanbieders van cryptodiensten maatregelen [moeten] treffen om tenminste hun administratie adequaat te controleren op het overeenkomen van de identiteit van een relatie met een (rechts) persoon of entiteit als bedoeld in de Sanctieregelgeving.” In andere woorden; crypto-dienstverleners moeten volgens deze wet kunnen verifiëren dat een klant ook daadwerkelijk beheer heeft over de cryptocurrency wallet waarmee hij of zij transacties van en naar bijvoorbeeld een crypto-broker doet.
Terwijl vrijwel alle crypto-bedrijven al zeer strenge verificatieprocessen hebben waarmee de identiteit van een klant vastgesteld kan worden, verplicht de DNB deze bedrijven met deze oude wet dat de gebruikte wallets zelf ook geverifieerd worden. En dit zorgt nu binnen de sector voor kopzorgen aangezien het volgens onze anonieme bron “commercieel en praktisch niet haalbaar is” om dergelijke processen te implementeren.
Stel een klant wil crypto naar een broker sturen vanuit zijn wallet bij cryptocurrency exchange Binance, dan is het voor de broker onmogelijk om te verifiëren dat de klant beheer heeft over zijn wallet. Crypto binnen je Binance-account staat namelijk in principe op de wallet van Binance. DNB noemt een paar voorbeelden hoe bedrijven dit alsnog kunnen verifiëren. Zo kan een klant zijn scherm delen tijdens een videogesprek met de broker, zodat de broker op die manier kan bevestigen dat de klant daadwerkelijk toegang heeft tot de wallet waarmee een transactie wordt gedaan.
Dit zou betekenen dat bij elke transactie vanuit welke exchange dan ook, hoe klein de transactie ook is, een videogesprek moet worden gevoerd door de broker. Dit zorgt bij crypto-bedrijven onder de streep voor verlies aangezien dit simpelweg niet rendabel is.
Wetgeving staat innovatie in de weg, bedrijven sluiten deuren
Eerder kreeg de nieuwe wetgeving gericht aan crypto-bedrijven al veel kritiek. Het zou te streng zijn en daarmee innovatie in de weg zitten. De wetgeving zorgt namelijk voor te hoge toezichtskosten, die de bedrijven zelf moeten dragen, waardoor het voor bedrijven niet langer rendabel is om crypto-diensten aan te bieden. Deze signalen waren al ver voor de invoering van de toezichtsvereisten te horen vanuit de sector:
2/ Het zijn vooral kosten van toezicht die #innovatie gaan remmen, niet de maatregelen die bedrijven moeten nemen.#DNB geeft geen duidelijkheid, maar de inschatting is dat tigduizend euro betaald moet worden aan DNB elk jaar. Dat is voor #startup niet op te brengen.
— Bitmymoney.com (@bitmymoney) December 4, 2019
Met de huidige situatie is het goed mogelijk dat veel cryptocurrency-bedrijven in Nederland de deuren moeten sluiten. Dit zal op 21 november al duidelijk gaan worden, dat is namelijk de deadline voor DNB om uitsluitsel te geven over of een bedrijf al dan niet voldoet aan de gestelde eisen. Voldoet een bedrijf niet aan de eisen dan zal het de deuren moeten sluiten. Volgens de anonieme bron zullen enkele bedrijven de nieuwe richtlijnen niet gaan implementeren aangezien het dus vrijwel onmogelijk is. Hoe dan ook wordt nu pijnlijk duidelijk dat té strenge regelgeving innovatie inderdaad ernstig in de weg kan liggen.
